- Danzig'de tanıştığın kızı mı diyorsun?
- Evet, onu.
- Onu benden çok mu sevdin?
- Ona benzediğin için sevdim seni. Onun hayaliyle seni öpüp kucaklıyordum. Yanımda o var diye düşünüyordum. Hayalimdeki mevhumu temsil ederken, o hatırayı bulandırdığın
için bozuştum seninle.
- Erkekler ne kadar kıskanç ve kendini beğenmiş oluyor!
- Kadınlar da yalancı ve müzevirler.
- Ben senin değil miydim; kendimi sana teslim etmedim mi? Neden kendi sözünle bir mevhuma önem veriyorsun? İki günlük dünyada biz de bir zaman sonra toprak olacağız. Niçin saçma sapan sözlerle vaktimizi öldürelim? Geriye kalacak olan, sadece mutluluk; vakti ganimet bilmeliyiz. Gerisi hep fasa fiso. Sonra pişmanlık fayda etmez.
- Pişmanlıkmış ... Bu lafı yürekten söylemiyorsun. Ruhunuz o kadar özgür değil; başkalarının lafını takılmış plak gibi tekrarlayıp duruyorsunuz.